Kleine camera lukt ook

Vorige week zijn we, Suze en ik, naar Praag geweest. We waren daar al eerder maar dat is ondertussen bijna vijfentwintig jaar geleden. Het communisme was nog maar net naar de historie verwezen. Ook toen was Praag al een prachtige stad. Historische gebouwen, volop cultuur en prachtig weer. We sliepen toen in een flat met een toilet die niet wenste door te spoelen. Wat dat betreft een lastig verblijf. De kinderen waren mee en dat is met pubers niet het allerbeste idee wat je kunt hebben. Maar we vonden het wel een mooie stad.

Gingen we de eerste keer met de auto, deze keer kozen we voor het vliegtuig. Bij treinen heeft men het altijd over wachttijden en vertragingen, maar op je vlucht wachten duurt wel even wat langer. Wat een gedoe altijd op die vliegvelden. Maar als je eenmaal aan het vliegen bent gaat het natuurlijk wel snel.

Ook nu weer prachtig weer en de stad is zeker veranderd. Niet de bezienswaardigheden, maar de verwesterlijking is er goed te merken. Ook het toerisme is enorm toegenomen. De prijzen vielen ons erg mee. Voor ongeveer 50 euro eet je er voortreffelijk, inclusief prima wijn.

Normaal sleep ik een volle tas fotoapparatuur mee. Deze keer wilde ik dat anders doen. Nog maar kortgeleden heb ik me een Canon Gx1 aangeschaft. Een 'compact'camera maar wel met een een grote sensor. Geen verwisselbaar objectief maar wel een prima 15-60mm lensje. Omgerekend is dat 30-180mm. Prima voor stadsfotografie. Voor mij heel belangrijk: je kunt ermee in RAW fotograferen. JPG kan ook maar dat ben ik  niet gewend. Ik heb graag een maximale zeggenschap over mijn eigen foto's. En het resultaat is me goed bevallen. Ik ben nog volop bezig met het bewerken van de gemaakte foto's en ze moeten ook nog in een album, maar een paar kan ik er hier al laten zien.

 Prachtig licht op de huizen aan de oever van de Moldau (Vltava)

Dit soort weer. Niks te klagen.

De Moldau toen het even iets bewolkt was.

Ongetwijfeld ga ik hier binnenkort nog meer foto's plaatsen.

Flitsen moet je gewoon doen

Vorige week heb ik een workshop die ik verzorgde afgesloten. Het onderwerp was flitstechnieken. Voor alle deelnemers gold dat ze weinig of geen gebruik maakten van hun flitser omdat ze de resultaten daarvan niet mooi vonden. Het vraagt ook wel enige technische kennis en goede oefening om bevredigende flitsfoto's te maken.Vaak is het eindresultaat een 'platgeflitste' foto. Ieder nuancering is uit het gefotografeerde verdwenen omdat de flitser op volle kracht en recht vooruit wordt gebruikt. En dat terwijl het ook heel anders kan. De hoeveelheid licht kan worden ingesteld, de hoek waaronder wordt geflitst kun je veranderen, je kunt flitslicht reflecteren en wat al niet meer. Vooral de moderne flitsers kennen in combinatie met spiegelreflex- of systeemcamera's verrassend veel instelmogelijkheden.

Ingeflitst met vermindert flitsvermogen van rechts en gebruik van een reflectiescherm

 

De workshop besloeg drie avonden. In die avonden hebben we het heel veel gehad over wat licht nu eigenlijk doet. En ook hoe je (flits)licht kunt gebruiken om tot een boeiende foto te komen. Behalve de theorie hebben we geoefend. Deels door opdrachten die de deelnemers thuis moesten maken maar ook door ter plaatse wat flitstechnieken uit te proberen.

Zoals dat ook bij andere workshops het geval is hebben we ook nu met elkaar plezier gehad en reageerde de deelnemers heel positief op de inhoud van de workshop. Wat ik zo leuk vind aan lesgeven over fotografie is dat je al heel snel ziet dat de kwaliteit van de foto's die worden gemaakt al snel toe neemt. Vooral de resultaten van de thuisopdrachten laten de vorderingen goed zien. Het flitsen zal door de deelnemers in de toekomst zeker vaker toegepast gaan worden.

Ondertussen ben ik begonnen aan de voorbereiding van een workshop portretfotografie en ben ik begonnen met nadenken over de invulling van een workshop natuurfotografie. Die ga ik beiden nog voor de vakantieperiode verzorgen.

Mooi experimenteerweer

Met 10 graden kun je niet zeggen dat het echt warm is. Maar met een trui aan en in de zon blijven zorgt er voor dat ik een lentegevoel heb gekregen. Idioot om nu binnen te blijven. Een goed moment om een test te doen met een objectief, lens zoals de meeste mensen zeggen, die ik heb kunnen lenen van een bevriende fotozaakeigenaar. Het is een super telezoom van Sigma met een brandpunt van maar liefst 150-500mm. Supertele noemen we dat als we interessant willen doen. Hij weegt niet echt weinig. Bijna twee kilo is een behoorlijk gewicht, zeker als je er langer mee dor de natuur gaat sjouwen. Misschien dat ik hem in september meeneem naar mijn workshop in de Pyreneeën.

Voor dit moment is het leuk om te onderzoeken of het mogelijk is een vogel goed op het plaatje te krijgen. Ik ben voor deze test in onze eigen tuin gebleven. Het wordt al moeilijker om vogels  in het vizier te krijgen omdat er al behoorlijk wat blad aan de bomen is gekomen. Ontluikende natuur overal. Op een tak van een notenboom  zag ik een aardig beestje zitten. Ik besloot dat die door mij vastgelegd zou gaan worden. Rustig bewegen moest er voor zorgen dat het vogeltje bleef zitten waar het zat. Dat deel van het experiment lukte heel erg goed. Kennelijk was het ook voor dit vogeltje een genoegen om in de zon te zitten.

Het is maar een experiment en het resultaat hoeft niet meteen een wereldfoto te zijn. Mooi scherp en leuke scherptediepte was eigenlijk de enige eis die ik aan het eindresultaat wilde stellen. En natuurlijk ook dat het vogeltje er op zou staan.

Na drie foto's met het resultaat naar binnen om op de computer te kijken wat het was geworden. Het viel niet tegen. Zoals gezegd, geen wereldfoto, maar een leuke registratie. Met 1/400 seconde als belichtingstijd, een lensopening van 9 en ISO 400 kwam de bijstaande foto uit dit testje. Ik voel me door deze lens uitgedaagd tot verdere uitprobeersels. Dat ga ik de komende dagen beslist ook doen. Nu even niet. Ik ga nog een uurtje lekker in de zon zitten lezen en dan mijn spulletjes inpakken die ik vanavond nodig heb voor de workshop flitslicht die ik vanavond ga verzorgen. Over die workshop zal ik binnenkort in dit blog ook iets schrijven.


P.S.: Pieter Limburg is die bevriende fotozaakeigenaar. Van Foto Horst. Zou ik nou korting krijgen als ik besluit die lens aan te schaffen?????

Moeilijk hoor, straatfotografie

Al vanaf het moment dat ik klaar was met mijn opleiding op de fotovakschool ben ik deel uit gaan maken van een fotografencollectief. Iets van elkaar leren, nieuwe fotografiemogelijkheden ontdekken, elkaar vervangen als er eens iets fout gaat en gezelligheid. Dat waren zo ongeveer de redenen om dit collectief te beginnen. We verzonnen er een naam voor en konden aan de slaag. Die naam werd Fotomaten.

Nog niet zo heel lang geleden hebben we een oud-docent van de fotovakschool gevaagd ons in te wijden in de kunst van de straatfotografie. Alle leden van ons collectief hadden wat schroom om hier mee aan de slag te gaan en waar je allemaal op moest letten was ons ook niet helemaal duidelijk.

Na een halve dag de theorie behandeld te hebben zijn we aan het fotograferen gegaan. Ik had er voor gekozen om in Eindhoven het door mij bedachte thema 'wachtende mannen' te gaan maken. Je weet wel: moeder de vrouw gaat de winkel in en vader de man zegt: "ik wacht hier wel even". Er staan er, als je er op let, best wel veel eenzaam voor winkels te staan. Het maken van de foto´s nam meer tijd dan ik had verwacht. Voor een paar foto's ben je al snel een halve dag in de weer. Is het beeld passend voor de serie die ik in mijn hoofd heb? Zijn de lichtomstandigheden goed? Kan ik fotograferen zonder dat het 'slachtoffer' me in de gaten heeft? Kan ik op de goede plek gaan staan? Dat soort dingen.

Maar uiteindelijk leverde het een leuke serie op. Ik kwam op 12 foto's. Drie daarvan laat ik hier zien zodat jullie een idee hebben wat mijn inspanningen hebben opgeleverd.

Het is niet echt 'mijn ding' maar het was wel heel erg leuk om deze serie te maken.

Wie zegt u? Bach zei ik.

Deze keer een Polaroidfoto. Vind ik leuk.

Het is nog een week voordat het Pasen is. Dat betekent dat nu de Goede Week is begonnen. Ik ben niet gelovig maar desalniettemin weet ik dat heel precies. De reden is dat ik een groot liefhebber van de muziek van Bach, Johann Sebastian, ben. Voor zijn muziek kun je me wakker maken. Vandaag, op  Palmzondag, waren we met vrienden in Naarden. We hebben daar de Mattheus Passion, uitgevoerd door de Nederlandse Bachvereniging, mogen meemaken. Dat was niet voor de eerste keer. De tel ben ik kwijt, maar ik denk dat we inmiddels boven de tien Naardense uitvoeringen zitten. Ieder jaar opnieuw is het een belevenis en de uitvoering dit jaar was een hele mooie. Het orkest en de zangers waren in topvorm. Vanaf de eerste noot tot de laatste hebben we genoten van dit meesterwerk, want dat is het. Ik weet dat niet iedereen deze muziek aanstaat. Sommige vinden het te lang, anderen kunnen de recitatieven niet waarderen, en weer anderen denken dat het hele zware muziek is waar je om het te kunnen beluisteren minstens het conservatorium voor gevolg moet hebben. Voor zover het jullie helpt om toch maar eens een keer te gaan luisteren: zulke muziek duurt nooit te lang, ook de recitatieven zijn prachtig, en zelfs ik, met geen enkele muzikale achtergrond, kan ruim drie uur lang genieten. We gaan nu al proberen om kaartjes voor volgend jaar te bestellen. Iets om nu al naar uit te kijken.

Vorige week was ik nog bij het concert van Paul McCartney in Amsterdam, in juli ga ik naar Paul Simon. Allemaal prachtig. Maar Bach.... Het blijft een klasse apart.